EMOZIONANTE

به نام خدا
سلام؛

نگاهمون به جریانات هستی، نگاه فانتزیه. دنبال قشنگی و بامزگی‌ایم.
مثلا 01/01/01 جون می‌ده برای ثبت اتفاقات خارق‌العاده زندگیمون، مثل تولد نوزاد. حالا اخبار پر میشه از این تلاش‌های مذبوحانه که به اصرار، بچه رو می‌خوان تو این تاریخ به دنیا بیارن. کاری هم ندارن دست و پا و کلّه‌ی بچه شکل گرفته یا نه!
به مسائل بزرگ‌تر و اساسی‌تر هستی هم به چشم فانتزی نگاه می‌کنیم. مثلا بامزه است اگر ظهور منجی عالم (ارواحنا فداه) جمعه‌ای باشه که نیمه‌ی شعبانه و مقارن با بهار. خیلی جذابه. از 01/01/01 هم همه چیز گل و بلبل می‌شه و تامام!
می‌گما
به نظرم
امام زمان ارواحنا فداه
آدمی نیست که
شرایط ظهور مهیّا باشه و
منتظر فانتزی‌های فصلی و رقمی بمونه.
پاش بیفته
یه دوشنبه‌ی چلّه‌ی زمستون هم
می‌تونه روز ظهور باشه.
آقا به اَمرِ فَرَجِ عالَم و آدَم، از بنده و شوما مشتاق‌تره.

قرار نیست شرایطو، تغییر فصل و چرخش ارقام مهیّا کنه!
کار بنده و شوماست.
مایی که به انتظار نشسته‌ایم،
در حالی که باید در انتظار بدویم.